W sieci historii nie chodzi nam tylko o szansę na otrzymanie komentarzy, ocen i recenzji realizowanych przez Teatr Pneumatycznych działań, którą dają często anonimowe wypowiedzi widzów. Oczywiście, jest to istotny walor, pozwalający zauważać, które elementy obieranego przez nas języka teatru trafiają do odbiorców i co możemy robić, aby spektakle dawały im jeszcze więcej radości, rozrywki i wzruszeń.

Kluczową wartość stanowi jednak sam fakt DIALOGU. Mamy wrażenie, że teatr i sztuka bardzo często nastawione są na jednostronny komunikat twórca-odbiorca. Sieć historii to niweluje. Pozwala na wymianę spostrzeżeń i doświadczeń, która ma szansę być kontynuowana i rozwijana przez kolejnych członków coraz szerszej teatralnej społeczności. Dzieje się to dzięki regularnemu eksponowaniu karteczek ze wspomnieniami, które po spektaklach zostawiają nasi widzowie. W ten sposób powstaje sieć, czyli coś więcej niż linia czy luźny zbiór wspomnień – to żyjące kłębowisko emocji i przemyśleń. Coraz częściej pojawiają się nawiązania między karteczkami z różnych spektakli. Sami widzowie zauważają, że doświadczenie teatralne nie zawsze musi być ściśle oparte na spektaklu jako takim, ale też na teatrze jako przestrzeni spotkania i wymiany doświadczeń – takich jak choćby nastrój, z jakim przychodzimy na spektakl lub z jakim wracamy do domów.