JEZIORO
WEDŁUG MEWY ANTONA CZECHOWA
REŻ. PAWEŁ LESZKOWICZ
Teatr Pneumatyczny -> Spektakle -> Jezioro
JEZIORO
PREMIERA: 14.06.2018 | CZAS TRWANIA: 120 MINUT
Raj na ziemi, kraina spokoju, małe piekiełko, wciągające wszystko i wszystkich bagno, a może zatęchła dziura? Jak nazwiesz miejsce, z którego pochodzisz? Dom, którego za nic w świecie nie chcesz opuścić czy też szara kraina, z której pragniesz uciec jak najprędzej? A może świat, za którym tęsknisz, wiedząc jednocześnie, że już nigdy do niego nie powrócisz?
W słodko-gorzkim „Jeziorze” zastanawiamy się, na ile Czechow w „Mewie”, jednym ze swoich ostatnich dramatów, przedstawił sytuację wykraczającą poza rosyjską wieś schyłku XIX wieku – w jakim stopniu opowiedziana przez autora „Wiśniowego sadu” historia jest opowieścią o nas samych – tu i teraz? Czy tutaj jest lepiej niż gdziekolwiek indziej? Czy pozostanie lub wyjazd stąd mogą na coś wpłynąć, cokolwiek zmienić?
W swoim pierwszym spektaklu Teatr Pneumatyczny stara się zmierzyć z jednym z arcydzieł dramatopisarstwa, zastanawiając się, co sprawia, że mnie i Ciebie „tu, do jeziora, ciągnie jak mewę”. A może jest to po prostu ułuda? Co, jeśli życie w naszym małym augustowskim raju, wśród zielonych płuc Polski jest takie samo jak życie gdziekolwiek indziej, zaś „miejsce wybrane” jest zarówno błogosławieństwem, jak i przekleństwem? Może wszyscy jesteśmy mewami, które jednocześnie wznoszą się ponad taflą wody i, nie mogąc od niej odfrunąć, leżą martwe na brzegu wyschłego jeziora, wokół którego krążyło całe ich życie…?
„Jezioro”, podobnie jak „Mewa” Czechowa jest także autotematyczną opowieścią o sztuce i teatrze – w naszej inscenizacji staramy się zadać sobie i widzowi pytanie dotyczące tego, kim powinien być artysta – wizjonerem, wiecznym marzycielem czy może po prostu solidnym rzemieślnikiem? Czy możliwa jest sztuka bez zachodu słońca nad jeziorem i bez śmierci mewy, którą staje się nie tylko to, co opisywane, ale także utrwalający umieranie artysta? W wirze rozważań może się wszak okazać, że rzeczywistość jest inna niż nam się wydaje, a to, co nas otacza, jest tylko snem, w którym codzienna egzystencja jest nieustanną ułudą i fikcją, a prawdziwym życiem i pięknem jest tak naprawdę tylko to, co w naszych sercach – nawet jeśli miałoby to być wyimaginowane cierpienie.
Potrzebne są nowe formy. Nowe formy, a jeśli nie ma nowych form, to już lepiej, żeby nic nie było.
(fragment tekstu spektaklu)
TWÓRCY
AUTOR PIERWOWZORU
Anton Czechow
ADAPTACJA, REŻYSERIA
Paweł Leszkowicz
MUZYKA
Mateusz Wróbel
WSPÓŁPRACA DRAMATURGICZNA
Bożena Bendig
WSPÓŁPRACA SCENOGRAFICZNA
Renata Rybsztat, Izabela Cembor, Bartosz Świerkowski, firma INEX
KOSTIUMY I REKWIZYTY
Agnieszka Gromkowska, Waleria Gromkowska, Anna Gajdzińska
WSPÓŁPRACA WOKALNA
Agata Gontarczyk
OBSŁUGA MULTIMEDIÓW
firma INEX, Małgorzata Kulik, Wiktoria Oleksy
PLAKAT
Paweł Leszkowicz
OBSADA
Martyna Chodacz
Wioletta Czokajło
Anna Gajdzińska
Adam Granacki
Michał Gudewicz
Gabriela Kleczkowska
Paweł Leszkowicz
Aleksandra Masiejczyk