JEZIORO

WEDŁUG MEWY ANTONA CZECHOWA
REŻ. PAWEŁ LESZKOWICZ

JEZIORO

PREMIERA: 14.06.2018 | CZAS TRWANIA: 120 MINUT

Raj na ziemi, kraina spokoju, małe piekiełko, wciągające wszystko i wszystkich bagno, a może zatęchła dziura? Jak nazwiesz miejsce, z którego pochodzisz? Dom, którego za nic w świecie nie chcesz opuścić czy też szara kraina, z której pragniesz uciec jak najprędzej? A może świat, za którym tęsknisz, wiedząc jednocześnie, że już nigdy do niego nie powrócisz? 

W słodko-gorzkim „Jeziorze” zastanawiamy się, na ile Czechow w „Mewie”, jednym ze swoich ostatnich dramatów, przedstawił sytuację wykraczającą poza rosyjską wieś schyłku XIX wieku – w jakim stopniu opowiedziana przez autora „Wiśniowego sadu” historia jest opowieścią o nas samych – tu i teraz? Czy tutaj jest lepiej niż gdziekolwiek indziej? Czy pozostanie lub wyjazd stąd mogą na coś wpłynąć, cokolwiek zmienić? 

W swoim pierwszym spektaklu Teatr Pneumatyczny stara się zmierzyć z jednym z arcydzieł dramatopisarstwa, zastanawiając się, co sprawia, że mnie i Ciebie „tu, do jeziora, ciągnie jak mewę”. A może jest to po prostu ułuda? Co, jeśli życie w naszym małym augustowskim raju, wśród zielonych płuc Polski jest takie samo jak życie gdziekolwiek indziej, zaś „miejsce wybrane” jest zarówno błogosławieństwem, jak i przekleństwem? Może wszyscy jesteśmy mewami, które jednocześnie wznoszą się ponad taflą wody i, nie mogąc od niej odfrunąć, leżą martwe na brzegu wyschłego jeziora, wokół którego krążyło całe ich życie…? 

„Jezioro”, podobnie jak „Mewa” Czechowa jest także autotematyczną opowieścią o sztuce i teatrze – w naszej inscenizacji staramy się zadać sobie i widzowi pytanie dotyczące tego, kim powinien być artysta – wizjonerem, wiecznym marzycielem czy może po prostu solidnym rzemieślnikiem? Czy możliwa jest sztuka bez zachodu słońca nad jeziorem i bez śmierci mewy, którą staje się nie tylko to, co opisywane, ale także utrwalający umieranie artysta? W wirze rozważań może się wszak okazać, że rzeczywistość jest inna niż nam się wydaje, a to, co nas otacza, jest tylko snem, w którym codzienna egzystencja jest nieustanną ułudą i fikcją, a prawdziwym życiem i pięknem jest tak naprawdę tylko to, co w naszych sercach – nawet jeśli miałoby to być wyimaginowane cierpienie.

Potrzebne są nowe formy. Nowe formy, a jeśli nie ma nowych form, to już lepiej, żeby nic nie było.

(fragment tekstu spektaklu)

TWÓRCY

AUTOR PIERWOWZORU

Anton Czechow

ADAPTACJA, REŻYSERIA

Paweł Leszkowicz

MUZYKA

Mateusz Wróbel

WSPÓŁPRACA DRAMATURGICZNA

Bożena Bendig

WSPÓŁPRACA SCENOGRAFICZNA

Renata Rybsztat, Izabela Cembor, Bartosz Świerkowski, firma INEX

KOSTIUMY I REKWIZYTY

Agnieszka Gromkowska, Waleria Gromkowska, Anna Gajdzińska

WSPÓŁPRACA WOKALNA

Agata Gontarczyk

OBSŁUGA MULTIMEDIÓW

firma INEX, Małgorzata Kulik, Wiktoria Oleksy

PLAKAT

Paweł Leszkowicz

OBSADA

Martyna Chodacz

Wioletta Czokajło

Anna Gajdzińska

Adam Granacki

Michał Gudewicz

Gabriela Kleczkowska

Paweł Leszkowicz

Aleksandra Masiejczyk