Impro (też: improv) to nurt teatralny, który, jak sama nazwa wskazuje, bazuje na improwizacji scenicznej. W krajach zachodnich istnieje od dziesięcioleci – w Polsce dynamicznie rozwija się od kilkunastu lat.

Wielu osobom impro może się wprawdzie kojarzyć (i słusznie) ze spektaklami komediowymi, jednak w rzeczywistości to coś więcej. Co ciekawe, na powstanie współczesnej formy improwizacji wpływ miał m.in. John Dewey (1859-1952), przedstawiciel progresywizmu pedagogicznego, który w procesie edukacji postulował i realizował zasadę uczenia się przez działanie. Obecnie znane nam impro i jego zasady to zasługa m.in. Violi Spolin i Keitha Johnstone’a.

Impro, w przeciwieństwie do klasycznie tworzonych sztuk teatralnych, zakłada odgrywanie scen bez wcześniej przygotowanego scenariusza. W przypadku widowiskowych form impro, opartych na występach przed publicznością, improwizatorzy korzystają z sugestii widowni (temat, miejsce, osoba), tworząc wokół nich sceny i całe spektakle.

Warto zaznaczyć, że w swoim ideowym założeniu impro nie musi wiązać się z występami przed publicznością. Może być ono wykorzystywane jako narzędzie warsztatowe, pozwalające na testowanie, uczenie się i zabawę w bezpiecznym środowisku. Impro stoi w kontrze do atakujących nas komunikatów o tym, że jesteśmy niewystarczający lub że nie możemy próbować, bo popełnimy błąd. Mówi się, że impro to świat, w którym nie ma „nie”.